Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben op de Rembrandtplein



Ik ben op de Rembrandtplein.

Ik herinner nog hoe het mij bewoog ’in mijn hart’
toen de zon mijn werk verlichtte.
Ik herinner elke avontuur op een vel.


Ik ben op de Rembrandtplein.
Ik genoot van je ogen toen je mijn werk zag.
Ze zijn zo mooi, zo heb ik ze nog nooit gezien.



Bedankt voor je komst.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Xiao Yao You – spelen, genieten en ervaren

Wat is de bedoeling van het leven? Ben je tevreden met je leven of lijd je elke dag en maak je je er zorgen over dat het leven niet mooi genoeg is? Twee duizend jaar geleden gaf een Chinese filosoof Zhuang Zi een mooi antwoord: De bedoeling van het leven is het leven zelf. je komt hier voor het spelen, voor het genieten. Je zou je leven zo mooi mogelijk moeten maken als het mooiste schilderij. Helaas lukt dat vaak niet. Er was te veel pech, te veel dingen die niet naar onze wens gingen. Wat zullen we doen in zo’n situatie? Het leven is ook als een spel. Als alles veilig is, en er geen moeilijkheden of afschuwelijke monsters zijn, hoeven we ook niet te spelen, het is gewoon saai. Tegen je leven moet je als een God naar je zelf kijken en sturen. Dan worden alle moeilijkheden gewoon uitdagingen. De manier waarop je denkt kan je gevoelens helemaal veranderen. Er gebeurt nooit iets vreselijk als je een kalme en vredige geest hebt, en je bent de enige baas van ...

Indra’s Net - Alles is een, een is alles

Er zijn vele onzichtbare draden die ons met anderen verbinden. We zijn net als de dauwdruppels op een spinnenweb. Elke dauwdruppel weerspiegelt alle druppels, en in de afspiegeling zijn nog vele afspiegelingen...laag bij laag kunnen we in een druppel de hele ruimte zien. We wonen in een wereldje waarin we elkaar beïnvloedden. We zijn de afspiegelingen van anderen, maar wij zijn ook de lichten. Dus het maakt niet uit hoe onze wereld is, wij kunnen zelf ons eigen wereld bouwen. Door een verandering van onszelf, zien we deze wereld in een andere vorm.

De harde nek – Taiwan Hakka

De helft van mijn bloed komt van mijn vader – China, en de andere helft komt van mijn moeder – Taiwan. 1700 jaar geleden was er een grote oorlog in Noord-China. Een groep mensen moest afscheid nemen van zijn land. Na een lange weg werd een nieuw land in Zuid-China gevonden. De lokale bewoners in Zuid-China noemden die groep mensen ‘Hakka’ – betekent ‘gast’ in het Chinees. 250 jaar geleden was het leven in Zuid-China ook moeilijk geworden. De Hakka droomden van een ander nieuw land en een beter leven, dus nog een keer namen ze afscheid en vanuit Zuid-China en gingen ze over de zee naar Taiwan. Over de gevaarlijke zeestraat tussen China en Taiwan voerden toen veel boten, maar daarop waren alleen maar mannen, geen vrouwen. Na 250 jaar hebben de mannen een uitgebreid nageslacht. Ze zien er anders uit dan hun voorouders die ooit in Noord-China woonden, en lijken een beetje op de Taiwanese aboriginals die bijna allemaal van dit eiland verdwenen zijn. In de Chinese genealogie w...