Ik ben op de Rembrandtplein

Ik ben op de Rembrandtplein.

Ik herinner nog hoe het mij bewoog ’in mijn hart’

toen de zon mijn werk verlichtte.

Ik herinner elke avontuur op een vel.

Ik ben op de Rembrandtplein.

Ik genoot van je ogen toen je mijn werk zag.

Ze zijn zo mooi, zo heb ik ze nog nooit gezien.

Bedankt voor je komst.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De harde nek – Taiwan Hakka

De helft van mijn bloed komt van mijn vader – China, en de andere helft komt van mijn moeder – Taiwan. 1700 jaar geleden was er een grote oorlog in Noord-China. Een groep mensen moest afscheid nemen van zijn land. Na een lange weg werd een nieuw land in Zuid-China gevonden. De lokale bewoners in Zuid-China noemden die groep mensen ‘Hakka’ – betekent ‘gast’ in het Chinees. 250 jaar geleden was het leven in Zuid-China ook moeilijk geworden. De Hakka droomden van een ander nieuw land en een beter leven, dus nog een keer namen ze afscheid en vanuit Zuid-China en gingen ze over de zee naar Taiwan. Over de gevaarlijke zeestraat tussen China en Taiwan voerden toen veel boten, maar daarop waren alleen maar mannen, geen vrouwen. Na 250 jaar hebben de mannen een uitgebreid nageslacht. Ze zien er anders uit dan hun voorouders die ooit in Noord-China woonden, en lijken een beetje op de Taiwanese aboriginals die bijna allemaal van dit eiland verdwenen zijn. In de Chinese genealogie w...

Meer lezen

Ik hou van een vrouw

Ik hou van een vrouw. Ze straalt als een filmster. Ik weet het en iedereen zegt dat. ze zeggen dat ik haar niet waard ben. Ik droom s’nacht van haar. Ik mis haar op mijn pijnlijke momenten. Ik voel dat zonder haar mijn leven geen bedoeling zal hebben. De vrouw is mijn droom, het leven dat ik wil hebben, De persoon die ik echt ben.

Meer lezen

Een vis van de Arctische Oceaan - Zhuang Zi

In het Noorden van onze wereld waar niets groeit was een donkere zee die het Meer van de Hemel heette. Er was een vis van duizenden kilometers breed. Niemand wist de precieze maat van hem en hij heette Guppie. De vis genereerde zich tot vogel die Roc heette. Zijn rug was als een hoge berg en zijn vleugels waren als wolken waarmee zij de helft van de hemel overdekten. Hij ging vijfenveertig duizend kilometer naar boven met de wind die er als een schaapshoorn uitzag. Hij vloog boven de wolken en onder de hemel naar de Zuidelijke Oceaan. Een mus lachtte hem na: ‘Waar gaat hij naar toe? Ik spring naar boven, ga na een paar meter weer naar beneden en speel tussen de lage struiken. Dit is ook een geweldige vliegervaring. Waar gaat hij dan naar toe?’ Dat is nou het verschil tussen groot en klein.

Meer lezen

in het Licht

Zoeken in deze blog