Doorgaan naar hoofdcontent

Een vis van de Arctische Oceaan - Zhuang Zi



In het Noorden van onze wereld waar niets groeit was een  donkere zee die het Meer van de Hemel heette. 
Er was een vis van duizenden kilometers breed. Niemand wist de precieze maat van hem en hij heette Guppie.

De vis genereerde zich tot vogel die Roc heette. Zijn rug was als een hoge berg en zijn vleugels waren als wolken waarmee zij de helft van de hemel overdekten. 
Hij ging vijfenveertig duizend kilometer naar boven met de wind die er als een schaapshoorn uitzag. Hij vloog boven de wolken en onder de hemel naar de Zuidelijke Oceaan. 

Een mus lachtte hem na: ‘Waar gaat hij naar toe? Ik spring naar boven, ga na een paar meter weer naar beneden en speel tussen de lage struiken. Dit is ook een geweldige vliegervaring. Waar gaat hij dan naar toe?’ 

Dat is nou het verschil tussen groot en klein.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Xiao Yao You – spelen, genieten en ervaren

Wat is de bedoeling van het leven? Ben je tevreden met je leven of lijd je elke dag en maak je je er zorgen over dat het leven niet mooi genoeg is? Twee duizend jaar geleden gaf een Chinese filosoof Zhuang Zi een mooi antwoord: De bedoeling van het leven is het leven zelf. je komt hier voor het spelen, voor het genieten. Je zou je leven zo mooi mogelijk moeten maken als het mooiste schilderij. Helaas lukt dat vaak niet. Er was te veel pech, te veel dingen die niet naar onze wens gingen. Wat zullen we doen in zo’n situatie? Het leven is ook als een spel. Als alles veilig is, en er geen moeilijkheden of afschuwelijke monsters zijn, hoeven we ook niet te spelen, het is gewoon saai. Tegen je leven moet je als een God naar je zelf kijken en sturen. Dan worden alle moeilijkheden gewoon uitdagingen. De manier waarop je denkt kan je gevoelens helemaal veranderen. Er gebeurt nooit iets vreselijk als je een kalme en vredige geest hebt, en je bent de enige baas van ...

Indra’s Net - Alles is een, een is alles

Er zijn vele onzichtbare draden die ons met anderen verbinden. We zijn net als de dauwdruppels op een spinnenweb. Elke dauwdruppel weerspiegelt alle druppels, en in de afspiegeling zijn nog vele afspiegelingen...laag bij laag kunnen we in een druppel de hele ruimte zien. We wonen in een wereldje waarin we elkaar beïnvloedden. We zijn de afspiegelingen van anderen, maar wij zijn ook de lichten. Dus het maakt niet uit hoe onze wereld is, wij kunnen zelf ons eigen wereld bouwen. Door een verandering van onszelf, zien we deze wereld in een andere vorm.

Ik hou van een vrouw

Ik hou van een vrouw. Ze straalt als een filmster. Ik weet het en iedereen zegt dat. ze zeggen dat ik haar niet waard ben. Ik droom s’nacht van haar. Ik mis haar op mijn pijnlijke momenten. Ik voel dat zonder haar mijn leven geen bedoeling zal hebben. De vrouw is mijn droom,  het leven dat ik wil hebben, De persoon die ik echt ben.